آســـو

شب‌ها از دلتنگیت می‌میرم و این معجزه‌ی خداست که دوباره صبح‌ها از خواب بلندم می‌کنه. انگار که جونم واقعاً از بدنم خارج می‌شه و صبح نصفه‌جون از خواب پا می‌شم. «دیر کردی، نیمه‌ی عاشق‌ترم را باد برد.» آره همین.

*

شانه ات را دیر آوردی ســرم را بــــاد برد

خشت خشت و آجر آجر پیکرم را باد برد

آه ای گنجشکهای مضطرب شرمنده ام

لانه ی بر شاخه هــــای لاغرم را باد برد

من بلوطی پیــر بـودم پای یک کـــوه بلند

نیمم آتش سوخت ، نیم دیگرم را باد برد

از غزلهایم فقط خاکستری مانده بـه جا

بیت های روشن و شعله ورم را باد برد

با همین نیمه، همین معمولی ساده بساز

دیــــر کردی، نیمـه ی عاشق ترم را باد برد

بال کوبیدم قفس را بشکنم عمرم گذشت

وا نشد بدتر از آن بـــال و پـرم را بـــاد بـرد