آســـو

‌توفیق انسان در استفاده از مکتب استاد!
انسان وقتی تحت آموزش قرار می‌گیره باید پررو باشه، باید همه‌ی خودش رو بذاره و در لحظه باشه. وقتی همه انرژیت رو می‌ذاری تا توی همون لحظه همه‌ی چیزی که هستی رو زندگی کنی قبل و بعدش رو درگیر ماجرا نمی‌کنی.
اون وقت هر لحظه چیزی جدای قبل و بعد ماجراست و خب می‌دونین اگه ما توی هر لحظه اندازه‌ی همون لحظه زندگی کنیم دیگه نمی‌مونیم توی قبل و بعد. راندمانمون بالا می‌ره. نصفه نیمه نیستیم. روحمون تقسیم نمی‌شه.
《...اون می‌گفت من تو فرایند آموزش، فهمیدم که آدم پررویی‌م و خسته نمی‌شم...》