-185- انقلاب در انقلاب
همیشه به این فکر کردم که بالاخره من باید کدومطرف باشم؟دلم میگه کجا؟عقلم میگه چی درسته؟و آیا این دو لزوما باید با هم متفاوت باشن یا نه؟
این بزرگترین دغدغهی این روزامه.که باید یهچیزایی رو به روم بیارم یا با اسم دروغ مصلحتی..با اسم جذب حداکثری..با اسم مصلحت نظام با توجیه اینکه من چیزی نگم که آدما تنهام نذارن نگم.
امیر موسوی که توی فیلم تصویر شد ایدهآل منه..کسی که نمیترسه جسارت میکنه ریسک میکنه و تو موقعیت خودش فکر میکنه و بهترین رو انتخاب میکنه..خنگ نمیشه قاطی نمیکنه و مهمتر از همه خودشو گول نمیزنه..دیدن این فیلم جرمه اما جدای ضعفها و نقدایی که بهش وارده برای من یه یادآوری بود..یادآوری اتفاقات گذشته موقعیتهای سادهتر اما شبیه...که نمیفهمم حق کدومطرفه.نمیدونم باید به خاطر اسم اون شخصیت از حرفش دفاع کنم یا نه..بعد شک میکنم به خودم به حرفا به آدما و تهش این مدلی میشم که خب نه ولایتپذیر باش.اما من معنای ولایتپذیری رو درست یاد گرفتم یا نه.
اون صحنهای که همه امیر رو تنها میذارن هر کدوم یه حرفی میزنن و ولش میکنن و من اونیم که به امیر میگه میدونم حق با توئه اما جیگرشو ندارم.
داستان دقیقا همینه..که تو جسارت کنی..دیالوگای درست فیلم نشون میده این ضعف سیستم رو..درست میگه زمین مال اونا است و ما سیمخاردارشونیم...درست میگه قانون برای من و تو قانونه برای اونا تفریحه..درست میگه نذار با شاخ شکسته از این کشور بره بیرون..بذار شاخش بشکنه.
من این فیلم رو دوست داشتم هرچند که نقداشو کم و بیش خوندمو با قسمتاییش هم موافقم..مثل شروع تصنعی فیلم که میتونست قویتر باشه..مثل اصل داستان که تکراری بود..اما داستانپردازی رو دوست داشتم اونقدر کلیشه نبود..فضای آرمانی توصیف کردنش رو دوست داشتم..این که داستان سرهم نشده بود که به یه نتیجه برسه و مهمتر اینکه شخصیتای خاکستری فیلم کم نبودن و صفر و صدی بودن به اون معنا وجود نداشت و قابل باور بود.
آدمایی که این سیستم رو قبول ندارن و با آدمای اینطوری نشست و برخاست نداشتن شاید وسط فیلم خسته بشن شاید رفتار امیر رو و آدما رو نقد کنن اما چیزی که میخوام بگم اینه که امیر باعث شد من برگردم به ایدهآلام..به ایدهآلای مردهای که ته ذهنم هنوز زندهن.
پ.ن : و خب واقعا تا یه درصد خیلی زیادی احتمال میدم که این فیلم(دیدن این فیلم جرم است) به اکران عمومی نمیرسه یا اگه برسه قراره خیلی سانسور بشه.
- ۹۷/۱۱/۱۷