آســـو

لیست خرید در دستش بود، تمام فروشگاه‌های شهر را گشته بود اما نتوانسته بود همه‌ی وسایل را پیدا کند..هرچقدر تماس می‌گرفت کسی پاسخگو نبود و همان جمله‌ی تکراری در گوشش می‌پیچید"مشترک موردنظر در دسترس نمی‌باشد،لطفا بعدا تماس بگیرید"در ذهنش آن‌ روز را مرور کرد..همه‌چیز برخلاف همیشه خوب پیش رفته بود و این موضوع دل او را به زندگی گرم می‌کرد..نگران شد..پایش را روی پدال گاز فشرد و با سرعت از ورود ممنوع به داخل کوچه پیچید کلید را در قفل در چرخاند و وارد شد،همه‌چیز مثل قبل بود لیست خرید را روی میز انداخت و نوشته‌ای که روی صفحه کامپیوتر چسبانده شده بود توجهش را جلب کرد..آن را برداشت و زمزمه کرد :《ببین من رفتم که یه زندگی تازه رو شروع کنم..این زندگی خیلی وقت بود که هیچ تازگی‌ای برای ما نداشت..شاید بهتر بود زودتر این کار رو می‌کردم..خدافظ》به صفحه روشن کامپیوتر خیره شد،شاید هنوز هم راهی برای جبران باقی مانده باشد، روی صفحه نوشته شده بود : 《ساعت حرکت قطار ۲۲:۳۰》

ضمیمه : زمانی می‌رسد که انسان دیگر قادر نیست بگوید : 《جبران می‌کنم》

چقدر خوب است که انسان،قبل از رسیدن به زمان تاسف‌انگیز،چیزی برای جبران‌کردن،باقی نگذاشته باشد

|نادرابراهیمی-آتش بدون دود|