آســـو

بابایِ عزیز..!این بار نتیجه کارهایِ خودم را مستقیما دیدم و سکوت کردم..در حالی که می‌توانستم دلیل ناراحتی‌ام را درمیان بگذارم و احتمالا آن را حل کنم..امشب ناراحت شدم..اما در تمام طولِ مراسم چیزی نگفتم و خودخوری کردم ولی کاش حرف می‌زدم..بابایِ من،برای کسی همچون من که ادعا داشت دلیل ناراحتی‌اش از افراد را می‌گوید این سکوت درست نبود و حالم را بد کرد..نمی‌دانم..من هیچ‌گاه در چنین موقعیتی قرار نگرفته بودم و نمی‌دانستم باید چه کرد و یا حتی دلیل ناراحتی‌ام را باید چطور بیان کرد..اما شاید در روزهای آینده..اگر توانستم حرف بزنم و همه چیز را بگویم..بابا لنگ‌درازِ من،آیا در درفاقت همیشه صادق بودن جواب می‌دهد؟