آســـو

تا افق را نظاره خواهم کرد

آســـو

تا افق را نظاره خواهم کرد

هوا که آرام شد به خوشحالی هایمان فکر کردم و به این نتیجه رسیدم که دنیا جای عجیبی است،هیچ چیز قابل پیش بینی نیست و در عین حال همه چیز قابل پیش بینی است.
مدام میدوی و میدوی و گاهی میرسی و گاهی هم نمیرسی...در بین راه زمین میخوری و بلندت میکنند...امیدوار میشوی و ناامید میشوی...پر و خالی میشوی...
با آدم هایی روبه رو میشوی...که هیچ کدامشان شبیه هم نیستند و دقیقا شبیه هم هستند،دنیا مکان عجیبی است...پر از تعادل است و تعادلی ندارد...

بایگانی
نویسندگان

-281- ولو بالصین.

دوشنبه, ۱۶ تیر ۱۳۹۹، ۱۱:۱۶ ب.ظ

‌توفیق انسان در استفاده از مکتب استاد!
انسان وقتی تحت آموزش قرار می‌گیره باید پررو باشه، باید همه‌ی خودش رو بذاره و در لحظه باشه. وقتی همه انرژیت رو می‌ذاری تا توی همون لحظه همه‌ی چیزی که هستی رو زندگی کنی قبل و بعدش رو درگیر ماجرا نمی‌کنی.
اون وقت هر لحظه چیزی جدای قبل و بعد ماجراست و خب می‌دونین اگه ما توی هر لحظه اندازه‌ی همون لحظه زندگی کنیم دیگه نمی‌مونیم توی قبل و بعد. راندمانمون بالا می‌ره. نصفه نیمه نیستیم. روحمون تقسیم نمی‌شه.
《...اون می‌گفت من تو فرایند آموزش، فهمیدم که آدم پررویی‌م و خسته نمی‌شم...》

 

  • آسو نویس

نظرات (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی