آســـو

تا افق را نظاره خواهم کرد

آســـو

تا افق را نظاره خواهم کرد

هوا که آرام شد به خوشحالی هایمان فکر کردم و به این نتیجه رسیدم که دنیا جای عجیبی است،هیچ چیز قابل پیش بینی نیست و در عین حال همه چیز قابل پیش بینی است.
مدام میدوی و میدوی و گاهی میرسی و گاهی هم نمیرسی...در بین راه زمین میخوری و بلندت میکنند...امیدوار میشوی و ناامید میشوی...پر و خالی میشوی...
با آدم هایی روبه رو میشوی...که هیچ کدامشان شبیه هم نیستند و دقیقا شبیه هم هستند،دنیا مکان عجیبی است...پر از تعادل است و تعادلی ندارد...

بایگانی
نویسندگان

-145- اما صدای آدمی این نیست

چهارشنبه, ۲۴ مرداد ۱۳۹۷، ۱۰:۳۹ ب.ظ

دلم می‌خواد یه نفر بیاد از فضای دوره و آدما و کتابا بکشتم بیرون و بهم بگه مهم نیست که المپیاد چیه..مهم نیست که بهت مدال میدن یا نه..مهم نیست که مرحله دو قبول شدی یا چی..مهم خودتی..و من خودتو..بدون این انتصابای الکی دوست دارم

-کاش حداقل انقدر گیج نبودم و می‌تونستم بنویسم-

+عنوان از اخوان

+کدواژه : رحیمی-معاصر-اخوان-مکان مناسب-بیضایی-نوجوون-راه-سوسول‌بازی-سلفی-خویش‌کاری-شفیعی-مقابله در برابر زیبایی-هنر-آخرین جلسه

  • آسو نویس